خلاصه‌ای از لیستریوزیس در نوزادان

این مقاله به بررسی لیستریوزیس در نوزادان می‌پردازد. لیستریوزیس در بزرگسالان و کودکان به طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مراقبت‌های اورژانسی / تثبیت وضعیت: نوزادانی که مشکوک به لیستریوزیس نوزادی هستند باید به واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) منتقل شوند. تثبیت فوری وضعیت نوزاد با توجه به ABC (راه هوایی، تنفس، گردش خون) باید به سرعت آغاز شود. درمان آنتی‌میکروبیال باید در اسرع وقت و بدون انتظار برای نتایج کشت یا داده‌های میکروبیولوژیکی آغاز شود.

بررسی تشخیص: لیستریوزیس نوزادی عموماً یک عفونت منتقل‌شده از طریق جفت است که توسط باکتری‌های گرم مثبت و متحرک داخل‌سلولی به نام لیستریا مونوسیتوژنز (Listeria monocytogenes) ایجاد می‌شود که یک پاتوژن منتقله از غذا است. اگرچه این عفونت نادر است، اما با نرخ بالایی از بیماری‌های عصبی و مرگ‌ومیر مرتبط است. لیستریا مونوسیتوژنز در طبیعت فراوان است و در فلور مدفوعی بسیاری از پستانداران یافت می‌شود؛ لیستریوزیس یک بیماری شایع منتقله از غذا است. منابع غذایی احتمالاً آلوده شامل محصولات لبنی غیرپاستوریزه، پنیرهای نرم، سبزیجات خام، گوشت‌های آماده و سالادها، پخش‌های گوشتی یخچالی و غذاهای دریایی دودی می‌باشند.

در ایالات متحده، به دلیل شناسایی آلودگی لیستریایی از طریق غربالگری و نظارت روتین، فراخوان‌های محصولات غذایی صورت گرفته است. با وجود چنین نظارت‌های دقیقی، شیوع‌های پراکنده مسمومیت غذایی لیستریایی همچنان رخ می‌دهد.

از آنجا که حالت معمول انتقال لیستریا به نوزاد از مادر به کودک است، آگاهی از علائم و نشانه‌های موجود در مادر باردار و نوزاد ضروری است. لیستریوزیس ۱۸ برابر بیشتر در افراد باردار نسبت به جمعیت غیر باردار شایع است. عفونت‌های لیستریا در بیماران باردار تا ۲۵٪ از کل عفونت‌های لیستریا را تشکیل می‌دهند.

برخی از جمعیت‌های باردار به دلیل عادات غذایی فرهنگی به ویژه مستعد لیستریوزیس هستند. زنان با قومیت هیسپانیک بیشتر احتمال دارد که دچار لیستریوزیس شوند (۵۲.۸٪ در مقابل ۲۵.۶٪؛ نسبت شانس ۳.۳ [۹۵٪ CI 2.2-4.8]). این امر به وجود و شیوع پنیرهای مکزیکی (که حاوی شیر غیرپاستوریزه است) در رژیم غذایی نسبت داده می‌شود.

در افراد باردار، عفونت لیستریا به احتمال زیاد در سه‌ماهه سوم بارداری رخ می‌دهد و احتمال مرگ جنین در مراحل پیشرفته‌تر بارداری بیشتر است. این امکان وجود دارد که ارگانیسم از جفت عبور کند، جنین مایع آمنیوتیک آلوده را آسپیره کند یا عفونت صعودی از کانال واژینال رخ دهد. اگرچه علائم لیستریوزیس در بیماران باردار نسبتاً غیر اختصاصی (یا گاهی حتی غایب) هستند، شامل کمردرد، گلودرد، علائم شبیه آنفولانزا و/یا گاستروانتریت می‌باشند.

لیستریوزیس نوزادی دو نوع تظاهر بالینی دارد: بیماری با شروع زودهنگام و دیرهنگام.

لیستریوزیس نوزادی با شروع زودهنگام معمولاً از طریق انتقال جفتی یا آسپیره کردن مایع آمنیوتیک آلوده به دست می‌آید. این بیماری در عرض ۵ روز پس از تولد ظاهر می‌شود (میانگین سن ۳۶ ساعت). گرانولوماتوزیس اینفانتیسپتیکوم، که به صورت یک راش منتشر و اریتماتوز با ندول‌های گرانولوماتوز کوچک ظاهر می‌شود، ویژگی پاتوگنومونیک لیستریوزیس زودهنگام است. میزان مرگ‌ومیر در لیستریوزیس نوزادی زودهنگام ۲۰٪ تا ۴۰٪ است.

در مقابل، لیستریوزیس نوزادی با شروع دیرهنگام به نظر می‌رسد که در طی زایمان طبیعی یا به دلیل آلودگی بیمارستانی رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً بعد از ۵ روز پس از زایمان آغاز می‌شود (میانگین سن ۲ هفته). نوزادان مبتلا معمولاً در زمان مقرر به دنیا می‌آیند و با سپسیس و مننژیت ارائه می‌شوند. با این حال، میزان مرگ‌ومیر کمتر است (۰٪ تا ۲۰٪).